«Белый Клык» — приключенческая повесть Джека Лондона, главным героем которого является волк по кличке Белый Клык. Книга рассказывает о судьбе прирученного волка во время золотой лихорадки на Аляске в конце XIX века. В романе описывается разное поведение и отношение людей к животным, доброе и злое.
Отец Белого Клыка был волком, а мать, Кичи, — наполовину волчица, наполовину собака. Он родился в Северной Глуши и выжил единственный из всего выводка. На Севере часто приходится голодать, это и погубило его сестёр и братьев. Отец, одноглазый волк, вскоре погибает в неравной схватке с рысью. Волчонок и мать остаются вдвоём. Мир полон неожиданностей, и однажды по дороге к ручью волчонок натыкается на незнакомых ему существ — людей. Оказывается, волчицу зовут Кичи и у нее есть хозяин — Серый Бобр. Серый Бобр вновь становится хозяином Кичи. Ему же теперь принадлежит и волчонок, которому он дает имя — Белый Клык.
Սպիտակ Ժանիքը
<<Սպիտակ Ժանիքը>> - Ջեկ Լոնդոնի գրված արկածային պատմություն է, որի գլխավոր հերոսը մի գայլ է, որի մականունը Սպիտակ ժանիք է: Գիրքը պատմում է մի տամեդ գայլի ճակատագրի մասին ոսկե տենդի ժամանակ, որը գտնվում էր Ալյասկայում XIX դարերի վերջում: Վեպում նկարագրվում է տարբեր պահվածքներ և հարաբերություններ մարդկանց կենդանիների հետ, բարի և չար:
Սպիտակ Ժանիքի հայրը գայլ էր, իսկ մայրը Կիչի – կիսով գայլ կիսով շուն: Նա ծնվել է Հյուսիսի խորքերում և միայն ինքն է սաղ մնացել իր ցեղից: Հյուսիսում հաճախ է գալիս սովամահ անել, հենց դա էլ մահվան պատճառ դառցավ նրա քույրերի և եխբայրների համար: Հայրը մեկ աչքանի գայլը, շուտով մահանում է անհավասար կռվում լուսանի դեմ: Մայրն ու ձագուկը մնում են երկուսով: Աշխարհը լի է անսպասելիություններվ և մի անգամ ձագուկը ճանապարհին դեպի առու հանդիպում է իրեն անծանոթ էակների – մարդկանց: Պարզվում է, որ մոր անունը Կիչի է և նա տեր ունի, որի անունը Մոխրագույն Բորբ է: Մոխրագույն Բորբը կրկին դառնում է Կիչիի տերը: Հիմա ձագուկը նույնպես պատկանում է նրան, որին նա Սպիտակ Ժանիք անունն է տալիս:
Ամբողջ գիրքը այստեղ-http://goo.gl/jGzcf
Ցանկացողները կարող են լսել գրքի աուդիոզապիսը այստեղից-http://goo.gl/vZoZN
No comments:
Post a Comment